Er zijn een aantal dingen die omhoogkomen. Als eerste is daar dankbaarheid. Ik voel mij de laatste periode gewoon goed. Een gevoel van ontspannenheid stroomt door mijn systeem. Een gevoel van blijdschap en dankbaarheid. Ik voel mij alsof ik meer kan en mag ontvangen. Bepaalde gevoelens ervaren lukt mij heel goed, maar het echt ontvangen en toelaten kan nog weleens een uitdaging zijn. Vooral als het gaat om mij volledig open te stellen voor de wereld, om in overgave te gaan. Want stel je eens voor… Dan ben ik toch onwijs kwetsbaar? Wat als mensen mij pijn doen? Daar wilde ik mij liever altijd voor afschermen. Daar wilde ik niet mee geconfronteerd worden, want pijn betekent de dood. Tenminste… Dat was een overtuiging die in mijn systeem zat. Maar nu niet meer… Laatst kreeg ik een inzicht en mocht ik echt ervaren dat pijn niet bestaat. En laat ik dit helemaal op mijzelf gericht houden. Wanneer ik kijk naar de absolute eenheid dan is er geen pijn dan is er alleen maar Zijn. Er is alleen maar een groot universeel veld van liefde waar ik mij in bevind.
🤗 Ik zet mijzelf open om te ontvangen 🤗
In het leven dat ik nu leef is er de ervaring van pijn, zoals er ook een ervaring is van liefde, boosheid en verdriet. Ze komen en ze gaan. Zo pijn ook. Ik zie ze steeds meer als richtingaanwijzers en ik probeer mij meer en meer niet meer te identificeren met deze emoties. En zoals je je wellicht kan voorstellen gaat dat soms fantastisch en de andere keer weer compleet ruk. Het zijn enkel en alleen ervaringen die mij het gevoel geven dat ik leef. Ze geven mij het gevoel dat mijn Ziel er blij van wordt of dat het niet in lijn ligt met wie ik in essentie ben. En dat creëer ik allemaal zelf. Als ik uitzoom dan is het alleen informatie wat mij iets wil vertellen of wil bijbrengen.
🤷‍♂️ Waarom zou ik mij dan nog langer afschermen? 🤷‍♂️
Wat heeft het voor zin om niet volledig durven te ontvangen en open te staan voor het leven als er geen pijn is en alleen maar liefde? Wat heeft het voor zin om niet te durven ontvangen als het leven er alleen maar is om mij nieuwe ervaringen te geven? Als ik ooit sterf in dit leven dan betekent dat niet dat ik verdwijn. Ik ga alleen terug naar waar ik vandaan kom, weer Ă©Ă©n met de bron. Terug naar het veld van Universele Liefde. Nou dat klinkt zo slecht nog niet toch? Ik zou mijzelf alleen maar tekort doen door het leven niet ten volste te gaan leven. Daar zou ik alleen maar spijt van krijgen als ik straks overleden ben en terugkijk op dit leven.
Â
En betekent dit dan dat ik al volledig kan ontvangen en durf open te staan? Voor een deel zeker wel, een ander deel zeker niet. Het is een proces en dat gaat met vallen en opstaan, zoals elk proces. Elke keer weer een puzzelstukje dat de puzzel uiteindelijk compleet maakt in combinatie met een groeiend bewustzijn. En soms… soms maak je ineens een grote sprong, omdat er een puzzelstukje ontstaat dat je verbindt met heel veel andere puzzelstukjes. Stap voor stap op reis terwijl ik mij focus op het aanwezig blijven in het hier en nu typ ik om 09:09.
Â
Lobi voor jullie! Aho đź’šđź‘˝