🌊 Uit verbinding raken 🌊
De laatste dagen ben ik niet zo in verbinding met mijzelf. En dat voelt frustrerend, maar tegelijkertijd bevrijdend. Ik voel namelijk dat ik onderweg ben naar een nog meer authentieke ik. Sinds dinsdagavond was ik ineens de verbinding met mijzelf kwijt en daarmee ook met de mensen om mij heen en het veld om mij heen. Grappig dat ik die dag nog schrijf over verbinden met het veld om je heen en dat ik dezelfde avond die verbinding compleet kwijtraak, tenminste voor mijn gevoel. Echt uit verbinding zijn kan in mijn beleving niet, je bent immers altijd verbonden met het veld en het universum, maar toch ervaar je het uit verbinding zijn. Ik ervaarde een gevoel van het is mij nu even allemaal te veel. En ik deel het, omdat dit ook gewoon is zoals het is. Het mag ook gezien worden en dat wil het ook. En als ik niet luister en het niet onder wil doorvoelen of onder ogen wil zien dan komt het een volgende keer gewoon weer terug. Dus ik luister en voel wat het van mij wil. Ondertussen weet ik ook wel dat het leven met ups-and-downs gaat. Alles is continu in beweging en er zijn lessen die geleerd mogen worden. En momenteel zit ik in zo’n les. Leuk? Mwahh… Niet echt, maar het mag er nu meer zijn.
🌟 De lichte kant van dit proces 🌟
Eigenlijk voelde ik het al aankomen als ik nu zo terugkijk. Er was een gevoel van er staat iets te gebeuren. Ik begon meer en meer synchroniciteit te zien. Bijna elk uur en overal dubbele cijfers. Ook ervaarde ik dat ik met meer moeite mijn bed uitkwam, vermoeidheid begon toe te nemen en ook merk ik op dat ik het dippen, sporten en het dagelijks oplezen van mijn affirmaties vaker laat schieten. Allemaal signalen dat er voor mij ergens iets niet klopt. Wanneer ik dat soort zaken laat liggen, vooral het niet sporten en de dagelijkse affirmaties dan weet ik dat ik mijzelf aan het voorbijlopen ben. Maar luisteren? Nee hoor… Ik ga wel door. Dat is dan ook gelijk mijn valkuil en focuspunt tijdens de opleiding. Energiemanagement. Doorgaan, doorgaan, doorgaan en dan bam… Dan lig ik er een dag vanaf. Mijzelf wijsmakend dat het oke is, omdat ik toch de hele week werk en van alles doe. Maar er zit meer achter het continu willen doorgaan waar ik zo op terug kom. Kijk… Voor mij persoonlijk maakt het echt niet uit of ik op maandag, donderdag, zaterdag of zondag werk, of de hele week. Ik hou van mijn werk en ik hou van mijn leven. Ik doe alles met liefde en ik weet dat het mijn levensles ook is om te creëren, te werken, en in overvloed te leven. Mijn manifestatiekracht te gebruiken voor een beter welzijn van de wereld. Typ ik terwijl het 08:08 nu is. Ik weet ook dat ik vrij hoor te zijn, dat ik mag spelen, genieten, dansen en zingen. En dat laatste… Dat doe ik steeds meer.
🌩 De schaduwkant van dit proces 🌩
Dat zijn de mooie kanten van het verhaal, maar er is ook nog een kant dat geheeld en gezien mag worden. Want dat doorgaan, doorgaan en doorgaan is niet alleen vanuit liefde en voor het welzijn van de wereld. Er zit ook nog een stukje ego in. En dat is waar het gevaar op de loer ligt. In mij zit namelijk ook nog een klein jongetje dat gezien wil worden en een deel dat zich niet gezien voelt. Dat innerlijke kindstuk wil geheeld worden. Ja… En waar kan dat beter dan hier op Terra Nova? Niet voor niets biedt het zich nu weer aan. Het gebeurt mijn hele leven al, logisch dat het nu weer komt. Wanneer dat stuk actief is en ik bezig ben, hard werk en dan het gevoel heb van poeeh het wordt mij even te veel, waar is het overzicht. Dan is het eigenlijk al te laat. Dan komt het “ik voel mij niet gezien” deel omhoog. Dat deel van mij zorgt ervoor dat ik heel veel moeheid ervaar, het blokkeert mij, zorgt voor zelfsabotage, gaat projecteren, gaat kortaf op mensen reageren en heeft ook iets dominants van het gaat zoals ik het wil. Niet heel pretty, maar ik kan er nu wel compassie voor voelen. Dat deel is gewoon gekwetst. Het heeft pijn en als het niet gezien wordt dan komt er gedrag naar voren, waardoor het dus wel gezien wordt. En eerlijk… Wanneer je jezelf niet ziet dan kan je ook niet verwachten dat anderen je zien. Ook al zien ze je, zelf zie je dat dan niet. Zo binnen, zo buiten.
💙 Innerlijk kind vraagt om liefde 💙
Het innerlijke kind in mij vraagt om liefde. Het is aan mij de taak om het die liefde te geven en niet iemand anders. Alleen ik draag de verantwoording voor dit deel van mij. Betekent dit dat ik het alleen moet doen? Nee, want ik besef mij dat ik een geweldig team van mooie mensen om mij heen heb. Betekent het dat ik open en eerlijk mag zijn als dit zich aanbiedt? Ja, dat mag ik meer zijn. Dit stuk in mij kan alleen geheeld worden als ik er eerlijk en transparant over ben en het zichtbaar maak. Nou volgens mij is dit al een hele stap haha typ ik met een lach op mijn gezicht. Alleen er zit nog meer in dit verhaal. Het niet uiten wanneer ik het gevoel heb dat ik niet gezien of gehoord voel heeft ook een andere reden. Er zit namelijk een stukje angst voor afwijzing achter. Wat als ik aangeef wat ik nu voel en de ander wijst dat af? Wat als ik aangeef dat ik nu echt even tijd voor mijzelf nodig heb en de ander wijst dat af? Wat als ik aangeef dat ik het even allemaal te veel is en de ander wijst mij af? Wat als ik een keer nee zeg en de ander wijst mij af en stuurt mij weg? Volgens mij is die wel duidelijk zo. Er zit dus ook een stuk in van leren grenzen aan te geven en te uiten wat ik werkelijk wil. En wanneer ik daarin twijfel ook dat aan te geven en in eerlijkheid te vertellen dat ik soms nog moeite ervaar om de dingen op een juiste manier te communiceren. In liefde dit te communiceren en niet vanuit een deel dat leeft in angst. Lessen in zelfliefde is wat er nu sterk bij mij omhoogkomt.
🪐 Dus wat heb ik hier nu… 🪐
Niet gezien voelen, angst voor afwijzing, grenzen aangeven, energiemanagement, een innerlijk kindstuk en zelfliefde. Volgens mij heb ik aardig overzichtelijk wat er nu speelt. En ik zal mogen accepteren en omarmen in liefde dat dit nog even confronterend zal zijn en moeilijk zo nu en dan. Zoals ik het zie worden de lessen niet voor niets aangeboden en zullen zich gebeurtenissen aanbieden waar dit deel getriggerd wordt. Er zullen wellicht personen zijn die wat zeggen, waardoor dit deel getriggerd wordt. En dat is niet om te pesten. Dat is, omdat ik het mag helen. Dat is puur omdat het gezien wil worden. En het universum kennende zorgt zij er wel voor dat het ook geheeld gaat worden. Alleen aan mij de taak om dat ook te doen. Er kunnen namelijk nog zoveel kansen, gebeurtenissen, uitdagingen en personen op je pad geplaatst worden om je te helpen. Er kunnen zoveel spiegels zijn die je eigen problemen zo voor je neus zetten en dat kan heel confronterend zijn. Maar uiteindelijk… Uiteindelijk is het toch echt aan jezelf om het onder ogen te zien en er mee te werken. In liefde wel.
Aho 🐺 💚