Het voelt alsof ik in diepere lagen van mijzelf terecht aan het komen ben. Ik voel mij de laatste week afwezig. Gewoon niet hier zeg maar. Ik ken het gevoel, omdat het sinds een maand of drie vaker voorbijkomt. Dan is het er weer en dan ebt het weer weg. Alles kost energie. Dingen zijn al snel te veel. En eigenlijk ken ik het gevoel al een veel langere tijd. In de periode van het feesten, het drank en drugsgebruik had ik al deze gevoelens. Het gevoel van niet aanwezig zijn in combinatie met rust willen, met in de stilte willen zijn, alleen willen zijn, een verlangen om naar binnen te gaan. Dat heb ik altijd weggedrukt, weer weggestopt door gewoon weer door te gaan. Door met werk, door met het dagelijkse leven. Alleen het komt telkens meer aanwezig terug en de onderliggende emoties zijn ook meer voelbaar. Gevoelens van verdriet, eenzaamheid, afwezig zijn en pijn. Ik vind het een uitdaging om hieraan toe te geven, omdat ik mensen niet teleur wil stellen. Altijd aan de verwachtingen van anderen willen voldoen en daarbij mijzelf voorbijlopen. En ik heb hier bewustzijn op. Ik weet dat het speelt. Ik heb er al veel werk op gedaan, maar telkens ga ik weer een laagje dieper. Hoe dieper ik ga hoe meer pijn het lijkt te doen. Hoe dieper ik ga hoe uitdagender het is om er niet meer aan toe te geven.🔁 Terugschakelen en afstand nemen 🔁
Ergens voel ik nog bangheid, omdat er de angst is om weer te vluchten, terwijl ik dat juist niet meer wil. Ik wil het aangaan, maar misschien mag ik het juist aangaan door het alleen zijn op te zoeken. Even terugschakelen en afstand nemen van alles. Dat doet pijn, omdat ik gewend ben om altijd maar door te gaan. Nu is dat alleen niet meer mogelijk. De periodes volgen elkaar sneller achter elkaar op. Daarom heb ik besloten om een poosje alleen te zijn. Even een paar weken weg van Terra Nova. De processen van het afgelopen jaar zijn prachtig en intens geweest. Het heeft mij zoveel gebracht, maar op dit moment voel ik niet de dankbaarheid en lukt het mij gewoon niet om aanwezig te zijn. Ik voel mij labiel en alsof in aan de rand van een breakdown sta. Daarom mag ik echt luisteren naar de signalen van mijn systeem en dat helemaal onderzoeken. Het lukt nu ook niet om met aandacht op deze prachtige plek te zijn en dat is wel wat het verdient. Ik loop rond, maar ik ben er eigenlijk niet. Met vlagen kan ik echt genieten, maar het grootste gedeelte van de tijd ben ik gewoon niet meer aanwezig. Ook dat doet pijn, maar het zijn wel signalen.
🗺 Een reis alleen 🗺
Volgend weekend vertrek ik daarom voor een paar weken. Eerst een week alleen een huisje vier uur richting het noorden rijden, heerlijk alleen in de natuur. Dan naar Nederland voor een Ayahuasca ceremonie om vervolgens drie weken alleen te reizen. Het idee is om naar de Ardennen te gaan, maar ik laat het open en gewoon ontstaan. Even ontkoppelen van alles. Veel mediteren en verbinden met de natuur. Mijn innerlijke wereld onderzoeken. Wat speelt er in mij? Ben ik aan het vluchten? Wat vertellem de gevoelens van leegte en eenzaamheid mij? Wat heb ik nu nodig op mijn pad? Wat is het verdriet wat ik telkens ervaar? Waarom heb ik zo een behoefte aan stilte en rust? Ik voel dat het nodig is… En wie weet wat het mij gaat brengen. Mijn intentie is vooralsnog om voor de bergretraite hier op 30 augustus weer terug te zijn. Ik geloof met veel antwoorden, inzichten, meer kracht en aanwezigheid.
In liefde. Aho! 🐺💚