Ik voel de toewijding in mijn systeem aan het creëren van de Nieuwe Aarde groter en groter worden. Het is een reis, een proces. Dankbaar ben en voel ik mij wel. Het is niet altijd makkelijk en soms is het gewoon ruk. Doet het pijn. Hoewel ik diep vanbinnen voelt dat ik mag vertrouwen. Dat het precies gaat zoals het hoort te gaan. Dat ik zelf invloed heb op de weg ernaartoe, maar dat de uitkomst al vast staat.
Via de ene weg of de andere weg. Het leidt allemaal richting het creëren van de Nieuwe Aarde voor mij. Elke dag besef ik meer en meer hoe belangrijk dit voor mijn wezen is. Niet per se voor Brian in deze incarnatie, in mijn menselijke verschijning. Maar wel voor mijn spirituele wezen die hier is met een missie.
Hoe kunnen we als mensen zo met de aarde omgaan?
Hoe heb ik zelf zo met haar om kunnen gaan? Laatste reed ik op een afslag in Nederland en het lag helemaal vol met plastic en troep. Ik voelde haar pijn en tegelijkertijd mijn eigen pijn. De aarde huilt… Zij vraagt om verandering en toewijding. Verandering brengen en toewijding is wat mijn wezen komt brengen aan haar. Daar sta ik voor. Daar mag elke beslissing van afhangen.
Draagt het bij aan de missie? Ja of nee… en natuurlijk heb ik mijn lessen nog te leren. Niet alleen het oplossen van eigen trauma stukken en ego-delen. We zijn tenslotte toch mensen die hier ervaring komen opdoen en we hebben allemaal onze lessen te leren. Maar vooral ook hoe ik de Nieuwe Aarde kan en mag faciliteren, op een manier die integer is met mijn eigen waarheid, met mijn eigen zijn. Daar komen steeds meer antwoorden op.
Ik sta voor de Nieuwe Aarde en ik ben bereid om dat volledig in mijn systeem tot in elke cel te belichamen.
Liefs,
Brian