Ik kijk uit naar een prachtige week. Een week in Overgave. Meeflowen met de stroming. Spirit nodigt mij uit om verder los te laten. De kalmte in te gaan. Dieper te ontspannen. En tegelijkertijd vanuit daar mee te flowen in wat er mag ontstaan.
Diepe processen zijn er gaande. Gepaard met diepe emoties. Emoties van Vreugde en emoties van angst. Vooral het Vertrouwen in mijzelf en het loslaten van de toekomst en eventuele uitkomsten wordt aangetikt. En wat kan je dan het beste doen? Gewoon mee surfen op de golven van emotie. Er is niet iets goed of slecht. Er zullen altijd pieken en dalen zijn. En daarin is dus geen goed of slecht. Beiden horen bij de reis die wij op deze prachtige aarde maken. So flow with it.
De laatste dagen begon de energie en de druk te groeien
Gisterenavond kwam het tot een climax. Er kwam druk vanuit verschillende hoeken. Zowel intern en extern. Ik werd er gewoon boos van. Wat wil je nou spirit? Ik ga nu twee jaar mijn diepste processen aan. En telkens blijf je shit op mijn bordje gooien? Breng je situaties, gebeurtenissen en personen op mijn pad die triggeren (spiegels).. En wat heb ik er aan? Waarom struggel ik nog steeds op sommige aspecten? Het maakt mij boos. Wat wil je jou van mij? Ik ben er gewoon klaar mee hoor ik mijzelf nog zeggen tegen het Universum. Ik gooi mijn hele leven al twee jaar om. Laat het alsjeblieft niet voor niets zijn geweest.
Dat ging even zo door. Boosheid op anderen, maar natuurlijk vooral boos op mijzelf. Waarom gaat het nou niet zoals ik dat wil? Ik wil gewoon reizen, plezier maken, transformatiewerk doen, geen zorgen maken over geld, geen zorgen maken over of de cliënten wel komen, de workshops en retraites wel volkomen, geen zorgen over dat ik het we of niet goed doe. Een heel hoog ik-gehalte zoals je misschien wel merkt. Hee veel dingen die ik wil en misschien niet die Spirit voor mij in gedachten heeft.
Dus Spirit wat wil je van mij?
Loslaten hoorde ik mijn hoofd. Dat was telkens het enige antwoord op al mijn vragen. Loslaten, loslaten en nogmaals loslaten. Het Niet-Weten in. Wat mij natuurlijk nog bozer maakte. Hoezo nu loslaten? Dat doe ik toch al?
Nee.. je doet het niet hoor ik van een stem in mijn hoofd. Je staat er veel te veel tussen. We vertellen je telkens dat je achterover mag zitten, mag ontspannen, dat je mee mag flowen, maar je gaat er telkens tussen zitten. Geef je over. Laat het los. Alleen dan kan het compleet naar je toestromen en kan de magie ontstaan. Dat is je les. En er is maar één manier om die te ondergaan en dat is Loslaten. Loslaten zodat je naar huis kan gaan. Loslaten, zodat je terug kan gaan naar wie je werkelijk in de essentie ben. Mooi, maar tegelijkertijd angstig en frustrerend.
Op een gegeven moment viel het kwartje en ontstond er een magische stilte zoals die ik zo graag noem. Ik viel stil. Er ontstond rust. Een gevoel van innerlijke vrede. Intern klikte er iets in toen de boosheid en frustratie eruit was. Ineens was er stilte. Het was al donker, maar mijn gehoor ging richting het fluiten van vogeltjes buiten. Er ontstond acceptatie.
Oke ik laat los hoor ik mijzelf overtuigd zeggen. Ik ga niet meer vechten tegen invloeden van buitenaf. Het is allemaal oké. Als mensen iets anders willen. Helemaal prima. Gaan dingen niet door. Helemaal prima. Voel ik zelf dat ik iets anders mag doen dan gepland. Helemaal prima. Gebeuren er onverwachte dingen. Helemaal prima. Luistert Esther niet 
. Helemaal Prima. Gaat Milo tekeer tegen de grote hond van de buurman. Helemaal prima. Ik flow erin mee.
Iets wat echt bij mij hoort kan ook niet van mij weggenomen worden. En wat niet bij mij past kan wel van mij afgenomen worden. Daarin mag ik Vertrouwen en de uitkomst loslaten.
Ik ga ontspannen. Mijn eigen proces voorgaande voor Thuiskomen in de Lente – One-Day-Retreat – 26 maart. Net zoals de vorige keer. Dat betekent dat ik er klaar voor ben nu. Het ontwaken is gebeurd, nu mag ik gaan opbloeien.
Loslaten. Ontspannen. Vertrouwen. Overgave.
Wordt vast en zeker vervolgd 
