Gisteren schreef ik al een stuk over hoe ik geconfronteerd werd met de dieperliggende lagen van verslaving in mijn systeem. En hoe confronterend en tegelijkertijd verhelderend dat was. Vooral om te mogen ervaren hoe die programma’s draaien. Voor de onderzoeker in mij is dat groei. Om daar verdieping in te vinden en inzichten in te ervaren, betekent dat ook dat ik op diepere lagen bij mijn cliënten terecht mag gaan komen. Zo binnen, zo buiten.
En hoewel het voor het energietype Projector (mijn energietype) anders werkt dan voor andere types. Geloof ik wel dat je een ander makkelijker naar een nieuw niveau of inzichten kan brengen als je daar zelf ook bent geweest. Het gaat in ieder geval makkelijker.
Alleen hoeft een Projector dat niet per se eerst bij zichzelf te ervaren. Die kan anderen naar een niveau brengen waar hij zelf nog niet is geweest. Om daar vervolgens zelf ook te komen. Als we het even over Human Design hebben. Best interessant.
Dan ga ik nu even terug naar de verslaving. Ik kreeg verschillende vragen over hoe Mystic Garden was. Verschillende mensen wenste mij ook veel plezier, maar dat liep wat anders. Het was behoorlijk confronterend. Door de sessie de dag ervoor bevond ik mij al in de thematiek van verslaving. Zo nu op dit moment ook. Het gaat gepaard met verdriet, boosheid en veel weerstand. Voor de onderzoeker in mij ook heel interessant om te ervaren.
Alleen gisteren werd het even te veel. Het gehele festival was één grote spiegel. Veel projecties. Wat natuurlijk meer zegt over mij dan over de ander. Daarbij kwam kijken dat het ook totaal niet mijn muziekstijl was. Op hardstyle had ik mij vast en zeker weten te vermaken. Die muziek vind ik nog steeds tof. Hoewel ik mij oprecht afvraag of ik het dan wel leuk had gevonden rondom de thematiek dat zich afspeelt in dit moment.
Een van de spiegels was duidelijk dat ik niet meer die festival guy ben.
Een andere spiegel was de verslaving die opkwam. Als ik het niet leuk vind, misschien moet ik dan gewoon wat drinken of iets van plantmedicijnen nemen. Nu ben ik wel fan van plantmedicijnen. Ik werk er graag mee. Ik zie ze als zeer heilig en in een ceremoniële setting van grote waarde. Maar in een situatie als die van gisteren is het de verslaving die praat. Voor de onderzoeker in mij heel interessant om te ervaren en tegelijkertijd heel pijnlijk.
Ik zag mijzelf ook gewoon weer helemaal van de kaart rondlopen. Ook zo een spiegel. Het was behoorlijk intens. Daarom besloot ik na een kleine anderhalve uur naar huis te gaan. Die keuze maken voelde sterk en aan de andere kant ook pijnlijk, omdat ik vanbinnen iets anders had gehoopt. In ieder geval een hele mooie leerschool.
En zoals met veel dingen de laatste tijd ervaar ik echt de dualiteit in alles. Niks is alleen maar leuk, niks is alleen maar kut. Alles heeft verschillende lagen. Het is onze eigen invulling in hoe we de dingen ervaren.
Daarom laat ik de dingen nu gewoon voor hoe ze zijn. Ik hoef niet overal iets van te vinden. Wij hoeven niet overal iets van te vinden. Sommige dingen zijn gewoon zoals ze zijn. Dat kunnen we ervaren, daar voelen we iets bij, daar komen gedachten bij op. Maar wat we ervan vinden? Dat is aan ons. Soms is observeren en waarnemen alles wat er nodig is. Zonder er iets mee te doen, zonder er iets van te vinden, maar er gewoon mee te ZIJN.
Liefs,
Brian