I will tell you what’s on my mind. Waar kan je op dit moment nog anders overschrijven dan over dat gekke virus? Het lijkt wel of iedereen tegenwoordig het alleen nog maar daarover kan hebben. Het lijkt wel of het in elk gesprek geplaatst moet worden. Ik wil er bewust van zijn, maar ik heb besloten dat ik het niet meer mijn leven laat bepalen. Voor mij houdt het pas op als we als collectief een dikke vette nee geven. Nee wij doen hier niet meer aan mee! Vroeger kon je nog met een verkoudheid naar je werk. Momenteel ben je een levensgevaarlijk loslopend projectiel als je verkouden bent. Waar gaat het nog over? Ik heb de laatste periode veel boosheid hierover gevoeld. Ik heb hier veel verdriet over gevoeld. En het frustreert mij. Al die tijd heb ik het buiten mij kunnen houden en ineens was het overal. Alsof ik er nu ineens mee geconfronteerd mag worden en ermee mag leren dealen op mijn manier. Vorige week was ik zelfs een hele week ziek. Ik vind het ronduit belachelijk dat je geeneens meer ziek kan zijn zonder dat er gelijk een label op wordt geplakt. Het klopt als je hier en daar wat frustratie proeft. Ik heb besloten om de frustratie er gewoon eens heerlijk te laten zijn. Ik vind het ook gewoon uitdagend op dit moment. Ik mag niet meer sporten. Ik zou een kapje op moeten doen als ik de supermarkt weer in ga. Veel mensen verwachten dat je gaat testen als je ziek bent. Waar houdt het op? Waar zeggen we als collectief nee? Wanneer mogen we gewoon weer lekker ziek zijn zonder dat je wordt gezien als levensgevaarlijk. Ik vond het super kut dat ik ziek was vorige week, want daardoor heb ik de hele week al mijn afspraken moeten afzeggen. Niet, omdat ik dacht dat ik dat gekke virus zou hebben, maar wel omdat je nou eenmaal niet afspreekt als je ziek bent. Iets wat we voor februari 2019 ook deden. Ben je ziek en heb je de griep dan ziek je lekker thuis uit. Ik heb een immuunsysteem dat voor mij zorgt. Een immuunsysteem dat een heerlijke boost heeft gekregen vorige week. Fijn! Dat is in geen jaren op die manier gebeurd. Daar ben ik dankbaar voor.
En dan heb je mensen die zeggen: ga je testen dan kan je weer een half jaar, of een jaar, ik weet niet wat het is tegenwoordig is, gewoon weer alles doen. Ik snap de gedachten. Ik snap ook heel goed dat je dan weer heerlijk mee kan doen met alles. Alleen haalt dat het probleem weg of is het als een pleister op een open wond? Als je de pleister eraf haalt dan is de wond er nog steeds. Het verandert niets. Het verandert helemaal niets. Dat is voor mij nog steeds meedoen en bijdragen aan het nieuwe systeem dat ze proberen te integreren. Dat is meestemmen in de verdeeldheid. Meedoen aan de polarisatie.
Nog geen onderhandelingsruimte
En wat ik helaas veel zie gebeuren op dit moment is dat er (nog geen) onderhandelingsruimte is. Het is een kap en een prik anders mag je niet meedoen. Dat is hoe het is en dat is hoe het zal zijn. Daar springt mijn vrijheidsthema al een kilometer van in de lucht. Dat is voor mij gewoon niet oké.
Ik vind zelf overigens dat iedereen lekker moet doen wat hij of zij wil. Wil je een prik? Haal hem. Als je denkt dat het je goed doet voel je vrij. Ik zal je er niet om beoordelen. Je bent van harte welkom bij mij thuis. Ik zal je een dikke knuffel geven bij ontvangst. Wil je geen prik, omdat je bijvoorbeeld gelooft in je eigen immuunsysteem en in de eigen kracht van je lichaam? Haal hem dan niet. Ik zal je er niet om beoordelen. Je bent van harte welkom bij mij thuis. En natuurlijk zal ik je een dikke knuffel geven bij ontvangst.
Maar ga mij niet vertellen dat ik onveilig ben voor jou wanneer je al drie prikken hebt gehad om jezelf te beschermen en wanneer je zo netjes je mondmasker draagt en ik niet. Je hebt je bescherming. Dat zou je moeten beschermen ongeacht de keuzes die ik maak.
Voel je vrij om te testen als je naar mij wilt komen of naar een event dat ik organiseer. Voel je ook vrij om het niet te doen. Ik heb de keuze gemaakt om niet meer mee te doen, omdat het in mijn beleving past stopt als we allemaal nee zeggen. Dat betekent niet dat jij dit ook moet geloven. Jij hebt je eigen vrije keuze daarin en die zal ik accepteren. Ook al voel ik mij boos, verdrietig en gefrustreerd om wat er nu op aarde gebeurt. Ik zal jouw keuze accepteren. Jij hebt je eigen pad te bewandelen net zoals ik. Wanneer we elkaar vrijlaten in elkaars keuze en elkaar daarin accepteren dan kunnen we verder groeien. En laten we elkaar de vrijheid geven om hier expressie aan te geven. Om fouten te mogen maken. Om te mogen leren. Het is voor ons allemaal nieuw in zekere zin. Het nodigt uit om nieuwe manieren te ontdekken. Like playing a game.
So that’s on my mind today <3 😉