😧Stel je eens voor…
Geduld is het woord wat mij opkomt als ik vraag om een thema om over te schrijven. Maar waarom geduld hoor ik mijzelf al denken? Ik ben toch aardig geduldig geworden. Zeker als ik het vergelijk met een aantal jaren geleden. Dat moest altijd alles gelijk. Waarom was dat zo eigenlijk? Dingen moesten gelijk gebeuren. En wanneer ik dit typ voel ik waarom dat voor een deel zo was. Dat had te maken met de angst om dingen kwijt te raken. De angst om personen, gebeurtenissen en alles wat goed voelt kwijt te raken. Geen vertrouwen dat de dingen precies gebeuren, zoals ze mogen gebeuren. Bang dat iets moois voor je neus wordt weggekaapt. De hunkering naar genot, liefde en plezier. Alleen niet op een gezonde manier. Het was op een manier van vastgrijpen en niet meer loslaten kosten wat het kost. Want stel je eens voor… Stel je eens voor dat je iets kwijtraakt van buiten jezelf… Dat je iets kwijtraakt wat jou gelukkig maakt, tenminste dat denk je. Wat hou je dan over? Dan hou je alleen nog maar jezelf over. En als je niet zo blij en gelukkig met jezelf bent dan zit je liever niet opgescheept met alleen jezelf. Dan ga je op zoek naar dingen buiten jezelf. Dingen die voorkomen dat je alleen met jezelf zit opgescheept. Alles maar om te verdoven en niet te hoeven voelen. Alles maar om niet met alleen jezelf komen te zitten, want dat zou het einde betekenen…
🥴 Verdoof en vlucht maar weer 🥴
Want al die fysieke klachten, die verschrikkelijke gedachten en die te pijnlijke emoties… Daar wil je toch niet aan beginnen? Laat staan dat er geduld voor nodig is en vertrouwen om dat op te lossen. Hoe los je dat dan in godsnaam op als je geen geduld hebt… Laat staan dat je jezelf vertrouwd. Je hebt jezelf al zo vaak voorgelogen. Waarom zou het deze keer anders zijn? Stemmetjes in je hoofd die dit bevestigen. Verdoof maar weer. Ga het maar uit de weg. Dat is veilig, dat is vertrouwd. En dus luister je maar weer. Dat gaat keer op keer door. Het gaat door en door… Terwijl je door blijft gaan met het verdoven en terwijl je er alles aan doet om maar niet met jezelf te hoeven zitten gaat het van kwaad tot erger. Steeds meer verlies je de controle met jezelf. Niet dat je weet wie je bent, want je hebt geen idee. Je hele leven loop je namelijk al weg. Mietje wat je eigenlijk bent. Niet eens je eigen shit aan durven gaan. Waarom verwacht je dan dat mensen bij je blijven? Je verpest alles. En zie jezelf daar nou eens zitten. Zielig en alleen op de bank, niet wetende wat je moet doen en maar blijft vluchten en vluchten. Zo gaat het door… Week na week… Maand na maand… Jaar na jaar… En hoe langer het duurt, hoe meer je het vertrouwen verliest. Hoe meer je geconditioneerd raakt aan vluchtgedrag, verdoven, niet hoeven voelen en hoe meer je de verbinding met jezelf en met iedereen om je heen kwijtraakt. Want zo binnen zo buiten toch?
👋 Het maakt mij geen f*ck meer uit 👋
Tot er een moment komt. Net als je besluit dat het allemaal geen ene f*ck meer uitmaakt. Nouja… Dat vertel je jezelf. Stiekem wil je van binnen een gelukkig leven, wil je niets liever dan liefde en verbinding. Maar dat herkennen zo niet cool zijn. Emoties. Die voelen mannen niet. En zeker niet mannen van in de twintig. Je moet stoer zijn. Je moet het mannetje zijn. Kwetsbaarheid en gevoel passen niet bij een man. Nouja… Dat vertel je jezelf. Diep van binnen weet je dat dit onzin is. Diep van binnen weet je dat kwetsbaarheid en gevoel tonen horen bij het mens zijn. En toch doe je het niet… Bang voor het oordeel van anderen, bang voor afwijzing. Bang voor afwijzing terwijl je jezelf zo hard afwijst. Hoe kan je dan verwachten dat anderen je niet afwijzen? Zo binnen zo buiten toch? Maar het maakte je dus geen ene f*ck meer uit zei je.
😢 En dan breek je… 😢
Op dat moment breek je. Waar ben je eigenlijk mee bezig? Je wilt het niet meer. Deze keer gaat het echt anders. Deze keer ga je het aan. En je weet dat je dit misschien wel honderd keer tegen jezelf hebt gezegd, maar toch… Wat maakt het uit? Je hebt niks meer te verliezen. Op deze manier ga je er toch wel aan onderdoor. Maar dat is het niet alleen. Vanbinnen voel je ook dat je anders bent. Je voelt dat je leven veel en veel mooier zou kunnen zijn, dat je zou horen te stralen, dat je belangrijk werk hier op aarde hebt te doen. Je voelt dat er een dag komt dat het anders gaat zijn, dat het leven mooi voor je gaat zijn. En je herkent deze gevoelens. Op heldere momenten ervaar je dat wel vaker, maar vasthouden lukte toch niet eerder. Telkens viel je weer terug in oude patronen en conditioneringen. Deze keer niet. Dat is een belofte die je opnieuw met jezelf maakt. Het is nu of nooit. Nu is de tijd voor verandering. Diep vanbinnen voel je dat het klopt.
🕰 Synchroniciteit neemt toe 🕰
Vanaf dat moment begint de synchroniciteit toe te nemen. Je voelt je nog helemaal niet geweldig, maar het verlangen van binnen begint meer en meer te branden. De passie neemt toe en je voelt dat je aan het begin staat van een nieuw leven. Niet wetende waar naartoe, maar aghjaa… F*ck it. Je hebt toch niks te verliezen. Alles beter dan wat het was. Dus je begint nog meer te focussen op zelfontwikkeling. Alleen fysiek trainen was het niet. Dat had je al ondervonden. Alleen op mindset focussen ook niet. Dat hielp ook niet. Tuurlijk had het effect, maar het liet je de pijn niet accepteren. Laat staan dat het de pijn weghaalde. Je begint met mediteren, maar damn wat is dat frustrerend zeg. Al die gedachten en gevoelens. Al die triggers om het maar weer te verdoven. En dat gebeurt ook. Meerdere keren val je weer terug in die oude patronen. Alleen deze keer geef je echt niet op. Je begint te herkennen dat het soms eerst erger wordt, voordat het beter is. Je begint je eigen patronen te herkennen. Je begint in te zien dat alles wat je hoort, voelt en ziet er altijd al was. Alleen je was je er niet bewust van tot op dit moment. Dus je gaat het aan. Je gaat opzoek naar manieren om je pijnstukken onder ogen te zien. Je gaat retraites volgen, neemt een persoonlijke coach en stort je volledig op het bijwonen van workshops en trainingen. Allen gericht op het transformeren van pijnstukken. Allen gericht op het helen van trauma. Allen gericht op het transformeren van niet-authentieke delen.
😍 En ineens merk je het op… 😍
Ergens wist je al dat alles energie was, maar door de retraites, workshops en trainingen begin je het ook daadwerkelijk te ervaren. En alles wordt steeds lichter. Je begint te ervaren dat sommige pijnstukken ineens verdwenen zijn en waar anderen veel minder aanwezig zijn. Je begint het aangaan van pijnstukken en het transformeren ervan leuk te vinden. Je voelt dat je steeds meer begint te stralen. Je voelt dat het leven je roept. En ineens merk je op… je kan met jezelf zitten. Je kan met jezelf zijn. Je begint van jezelf te houden, van je donkere en lichte kanten. Je begint meer en meer in verbinding te raken met jezelf en de wereld om je heen, want zo binnen zo buiten toch? En dit proces blijf je aangaan. Je komt steeds in diepere lagen van jezelf terecht. Je ervaart dat je niet alleen jezelf heelt, maar ook je familielijn. Je ervaar dat er veel meer in de wereld is dan je voorheen dacht. Steeds dieper en dieper het mystieke veld in, het ontdekken van nieuwe speelvelden en nieuwe werelden. Hierdoor raak je nog meer verliefd. Niet alleen op jezelf, maar ook om de wereld om je heen. Op de mensen, de natuur, de dieren, op alles wat IS.
🕊 Het zielsverlangen ontwaakt 🕊
Dan begin je jezelf af te vragen waarom niet iedereen dit weet? Iedereen zou toch het recht moeten hebben om zijn volste potentieel te leven en volledig in verbinding te zijn met zijn of haar essentie? Je passie begint te groeien. Je levensmissie wordt steeds meer duidelijker en je zielsverlangen ontwaakt. Je voelt het in elke cel van je lichaam. Je hebt hier inderdaad iets te doen. Je hebt een belangrijke, prachtige, maar ook soms zware taak op je genomen. Angsten transformeren naar liefde en verbinding brengen. Door dit gehele proces begin je in te zien dat je hele leven een aanloop was naar waar je nu bent. Hierdoor begin je de persoon die je was ook te herkennen en ervan te houden. Zonder die persoon was je niet waar je nu bent geweest. Zonder die persoon had je nu niet het steeds mooier wordende leven gehad. En zonder die persoon… Was jij er nu helemaal niet geweest. Dus…
🤗 Verbind weer met jezelf 🤗
Dus Dans, Speel, Geniet, Voel, Luister, Bewonder, Accepteer, Vertrouw, Verbind en voel je in Liefde Vrij. Maak van jouw leven een feest. Verbind weer met wie jij in essentie bent en zoek de verbinding op met wat je hier komt doen. Ga staan voor wie jij bent in vertrouwen, met daadkracht en in zachtheid. Open je hart en heet alles welkom. De donkerte en het licht. Beiden hebben ze een boodschap. En commit. Commit aan jezelf. Commit aan het dansen, spelen, genieten, voelen, luisteren, bewonderen, accepteren, vertrouwen, verbinden, de liefde en het vrij zijn. Wees nieuwsgierig naar het leven en het leven is nieuwsgierig naar jou.
Aho 💚🐺🦅
(Voel je vrij om mij ook een privé bericht te sturen als dit je raakt of als jij jezelf hierin herkent ❤️)