Gisterenochtend tijdens de yoga kon ik ineens mijn handen op mijn rug met elkaar verbinden. Toen ik hier drie maanden geleden aankwam was dat echt niet mogelijk. Dat zag er meer zo uit als links van de foto. Ik was daarom ook vol verbazing dat dit ineens wel lukte. Het gaf mij wel zo’n besef momentje van dat yoga wel degelijk goed voor mij is. Niet alleen voor mijn gezondheid, maar ook voor de flexibiliteit van mijn spieren. Daarnaast merk ik ook op dat de dagelijkse yoga oefeningen ervoor zorgen dat ik langer in meditatie houding kan blijven zitten. Het voelt oprecht goed en mijn lichaam voelt ook steeds fijner. Ik kan dan ook iedereen aanraden om dagelijks yoga te beoefenen. Al is het maar een aantal oefeningen per dag.
Willen vluchten…
Gisterenochtend had ik ook een healing sessie online gepland met Sandra. In die sessie werd ik gestuurd naar oud familie zeer. Angst voor pijn en de dood. Willen vluchten. Terug naar de tweede wereldoorlog die mijn opa en oma hadden meegemaakt. Ik had weleens gehoord dat de volgende generaties de pijn van die tijd met zich mee kunnen dragen, maar ik had niet verwacht dat het ook invloed op mij had. Vanuit daar werd ik echter naar het stukje krachteloosheid gestuurd. Krachteloosheid dat voelde als sabotage. En nu ga ik even kijken hoe ik dit kan vertellen, zodat het begrijpelijk is. Dat gevoel van krachteloosheid werd veroorzaakt door afspraken met een entiteit uit een vorig leven. Afspraken die gemaakt waren op basis van angst. Afspraken die niet gemaakt waren uit mijn ware essentie. En die entiteit, in dit geval was dat een grey, deed er werkelijk alles aan om mij aan die afspraak te laten houden. Die voeden zich namelijk op pijn en angst en wilde echt niet weg. Uiteindelijk hebben we met behulp van spirituele intelligentie de invloed van de grey kunnen stopzetten. Ik heb er afscheid van kunnen nemen. En dat voelt fijn, omdat het weer ruimte maakt voor mooie krachtige liefdevolle energie. Ik had hier ook eerst de details van de sessie uitgeschreven, maar iets in mij zei dat dit niet hoefde. Het is niet nodig en het zou eerder verwarring brengen dan helderheid. Daarom heb ik het weggehaald. Wel voelt het oke om het te delen met diegene die interesse hebben of ook bijzondere ervaringen hebben. Dus stuur vooral een privé bericht als je meer wilt weten.
Omgaan met pijn en genot prikkels
Vanochtend tijdens het wakker worden zat ik in een kindstuk die zijn verantwoordelijkheid niet wilde nemen. Ik merkte ook op dat de commitment eventjes weg was om ’s ochtends naar de meditatie en yoga te gaan, terwijl ik weet hoe goed het voor mij is en hoe belangrijk het is. Ik zie het ook als een heel belangrijk onderdeel van de dagelijkse practice. Alleen vanochtend bleef ik in mijn bed liggen. Normaal gesproken lees ik mijn whatsapp berichten niet meer voor de ochtendmeditatie en yoga hier om 06:30. En dat deed ik dus vanochtend wel. Daar zag ik een bericht van Robert dat hij tot diep in de nacht aan zijn boek had gewerkt en dat wij daarom zelf even de ochtend practices mochten doen. En dat kindstuk in mij dacht heej mooi dan kan ik dus nog even een uurtje blijven liggen. Op dat moment dacht ik alleen aan het moment van nog even heerlijk slapen. Nu voel ik dat als een beetje falen, maar ook een beetje trots. Niet trots dat ik de ochtendmeditatie en yoga heb gemist, maar trots dat ik dat stuk herken en het ook openbaar durfde te delen in de groep zonder excuses te verzinnen van verslapen. Trots dat er een kans is dat ik de volgende keer dat stuk gelijk herken. En ook dan is het mogelijk om er nog aan toe te geven of niet. Alleen dan is het wel zichtbaar. En wat ik hier mij ook realiseer is dat fouten maken oke is en dat het oke is om even te falen, zoals vanochtend. Het is echter wel belangrijk om hier eerlijk tegenover jezelf te zijn. Verder groeien begint ook bij eerlijk zijn tegenover jezelf.