Afgelopen week stond mijn agenda eigenlijk vol met afspraken, transformational healing sessies en tot slot de workshop Release your Emotions die eigenlijk vandaag zou zijn. Toch liep het anders…
Ineens was daar de mogelijkheid om een week naar Zuid-Frankrijk te gaan. Esther kreeg de kans om de vrouwen retraite op Terra Nova mee te mogen begeleiden. Ik voelde dat ik mee mocht gaan naar Katharenland.
Maar hoe dan met zo een volle agenda? Wat te doen met de cliënten en met de deelnemers van de workshop? En hoe dan met het geld dat ik daarin dan “misloop”? Normaal gesproken genoeg redenen om niet mee te gaan naar Zuid-Frankrijk en heerlijk (veilig) in mijn eigen omgeving te blijven. Iets wat ik normaal altijd zou doen. En iets wat een gemakkelijke en veilige keuze was geweest.
Alleen NU besloot ik dat het anders mocht
Ik voelde dat ik mijzelf uit dat veilige patroon mocht halen. Voor iemand die constant zegt dat die wil reizen was dit een kans die ik mocht pakken. Voor een ander een normaal weekje weg, voor mij was dit een veel diepgaander proces. Vooral, omdat het ook betekende dat ik weer even op Terra Nova zou zijn.
De avond voordat de keuze om te gaan zou komen verscheen mijn spirit guide Jean voor mijn beeld. Hij liet een beeld zien waarop hij op zijn klokje tikte. Boodschap.. Het is tijd om op reis te gaan. Waarop ik gelijk dacht: hoe dan? Dat kan ik toch niet veroorloven nu? Heb je de cryptomarkt gezien nu? Dus liet ik het vrij snel los. Tot de volgende ochtend Esther ineens naar Terra Nova kon gaan.
Ik wist wat ik te doen had… dus ik besloot om te gaan. Mijn afspraken te verplaatsen en de workshop ook tot nader te bepalen te verplaatsen. Moeilijk, uitdagend, het tikte van alles aan, maar zo overduidelijk de bedoeling.
En zoals altijd was het zo kloppend…
De hele week zat ik vol emoties. Ben ik wel wie ik altijd dacht te “moeten en horen” zijn? Doe ik eigenlijk wel echt waar mijn hart nu naar verlangd? Het is pijnlijk om die antwoorden met nee te mogen beantwoorden, voor een gedeelte dan. Ik heb veel verdriet mogen omarmen de laatste week, maar ook mogen vergeven.
Teruggaan naar Terra Nova maakte ook veel in mij los, maar ik ben zo dankbaar en het voelde zo fijn om weer met Robert Bridgeman te kunnen verbinden. Ik word eraan herinnerd wat deze plek voor mij heeft mogen betekenen en hoe ik de man heb gemist die mij daar zo mooi in heeft mogen mentoren. Hoe ik de plek heb gemist waar ik opnieuw geboren ben. Wat zo levensveranderend is geweest.
Ik ben veel pijnstukken hierin tegengekomen sinds ik in Nederland terug ben. Ik heb ook ervaren hoeveel oordeel ik had en hoe gekwetst ik eigenlijk ben geweest. Het thema “niet gezien worden” lag er bovenop, maar uiteindelijk kun je alleen jezelf niet zien. En als dat je werkelijkheid is. Hoe kun je dan verwachten dat anderen dat zien? En hoe kun je dan verwachten dat je geen projecties hebt?
Door terug te gaan naar Terra Nova en Katharenland voel ik dat ik mijn pijn, verdriet en angsten onder ogen heb gezien. Dat karma opgegeven is. Dat er lucht en ruimte is ontstaan.
En bovenal dat het zo kloppend is geweest om de keuze te maken om mee te gaan naar Zuid-Frankrijk. De processen die hier zijn geopend zijn bijzonder en natuurlijk super verwarrend, maar zo welkom.
Ik heb zelfs twee sessies bij dr. fritz mogen ondergaan op verslaving en diep verdriet. Waardoor ik mij momenteel moe voel, emotioneel, leeg, maar voldaan en met een gevoel dat het klopt. En dat het juist is.
Één ding is zeker. Er gaat veel veranderen. Mijn binnenwereld staat op zijn kop, maar het is oké. Het klopt. Laat de ware IK maar ontstaan.
Het is tijd. De komende tijd ga ik het rustiger aan doen, zodat er ruimte ontstaat voor het nieuwe om te ontvouwen.
Liefs vanuit de auto terug naar NL. Volg je hart, want je hart vertelt je precies wat er nodig is en wat er mag ontstaan
Brian