Vannacht had ik een nachtmerrie, nouja eigenlijk tien verschillende nachtmerries. Nachtmerries waar je normaal doodbang van wordt. Geesten die je achtervolgen, monsters die je willen grijpen, moordenaars en bezeten personen. Ongeveer één keer per maand komt er zo een droom voorbij. Ze willen mij pakken, mijn systeem overnemen. Tenminste zo voelt het. Ik weet altijd te ontsnappen door wakker te worden. Soms kom ik dan in een, ik noem het een tussendimensie, terecht. Ik weet dat ik wakker ben, maar kan nog niet bewegen. Het is overal donker en er kijken ogen van allerlei kanten naar mij. Vroeger was dit behoorlijk beangstigend. Ik mocht mijzelf dan echt wakker vechten.
Tot gisteren…
Ik weet dat deze dromen een uitnodiging zijn van het onderbewuste om in mijn eigen kracht en licht te gaan staan. Maar doe dat maar eens als je slaapt…
Gisteren kwam er verandering in. Ik werd wakker na de eerste nachtmerrie en ik dacht gelijk: ik mag contact met ze maken in mijn droom. Niet wegrennen, maar er naar toegaan. Ze aankijken, recht in de ogen en mijn licht aanzetten.
En het verraste mij dat dit daadwerkelijk lukte. In mijn droom werd ik wakker, een andere nachtmerrie met geesten die bezit van mij wilde worden. In mijn droom realiseerde ik mij ineens: oja licht aanzetten, krachtig staan en de liefde omarmen. Ik keerde mij om, ik liep naar de wezens en ze verdwenen als wolken voor de zon.
Ik werd wakker… En viel weer in slaap…
De volgende droom. Een donkere man met bruine ogen probeerde binnen te dringen in mijn bewustzijn en ik probeerde te vluchten. Opeens dacht ik omdraaien en confronteren. Ik liep naar hem toe, ik keek hem vol in zijn ogen aan. Ik liet zien dat ik niet meer bang was. Hij verdween.
Ik werd wakker… En viel weer in slaap…
De volgende droom. Ik ben omringd door een donkere energie. Hij zit om mijn fysieke lichaam gewikkeld. Ik realiseer mij: licht aanzetten en ik voelde een krachtexplosie ontstaan. Waarop ik een transformatie protocol (gesproken intentie) begin uit te spreken. De energie lost op.
Ik werd wakker… En viel weer in slaap…
De volgende droom. Ik realiseer mij al: oke daar gaan we weer. Zeker nu ik een krokodil in het water zie loeren naar Milo die als een blije pup het water inspringt. De krokodil gaat op Milo af en grijpt hem. Ik spring gelijk het water in en ga op de krokodil af. Milo komt los. En de krokodil probeert mij aan te vallen. Ik begin mijn licht aan te zetten en maak een diep oogcontact met de krokodil. Hij wordt kalm. Hij is ineens getemd. En dan te bedenken dat ik altijd droom over krokodillen waar ik tussenin zwem. Ze doen niks, maar ik zwom altijd zo snel mogelijk weg. Bang dat ze mij zouden pakken.
En zo ging het nog een aantal dromen door. Ik genoot van het spel. Van het bewust handelen in mijn onderbewuste. Het voelde als een overwinning. Het voelde krachtig. Het voelde als: ik hoef niet meer bang te zijn. Ik ben licht, liefde en krachtig. Ook in het onderbewuste. Ik kan en mag Vertrouwen. Ik kan alles aan.
Alles flowt en stroomt. Alles is open.